نره
کاشی نره:
برای پوشش گنبدها به‌ندرت کاشی هفت‌رنگ یا معرق را به کار می‌گیرند.در پوشش گـنبدها اغـلب از نوعی کاشی به نام کاشی نره‌ای استفاده می‌شود.تفاوت کاشی معمولی با کاشی نره‌ای در ضخامت گل پشت لعاب کاشی است.ضخامت کاشی معمولی 1/5 تا 2 سانتیمتر است در صورتی کـه کـاشی نره‌ای به ضخامت 4 تا 5 سـانتیمتر و گـاه بیشتر نیز ساخته می‌شود(در ساختمان‌های قدیمی ضخامت کاشی نره‌ای تا 13 الی 14 سانتیمتر دیده شده است).کاشی نره‌ای از لحاظ خمیر گل و لعاب روی آن چندان تفاوتی با سایرین ندارد و چـون روی گـنبدها برف زیادتری می‌نشیند و یـخ مـی‌بندد،ضخامت کاشی نره را بیشتر می‌گیرند که بهتر در ملاط بنشیند و مقاومت بیشتری به‌دست آورد.
اندازه‌ی کاشی معمولی برای انواع کارها 15 در 15 در 2 سانتیمتر است در صورتی که اندازه کاشی‌های نره‌ای 5 در 20 در 5 سانتیمتر است که عرض و طول آن متغیر است و بستگی بـه نـوع کار دارد.ضخامت پشت کاشی نره‌ای را نسبت به لبه‌ی لعابدار آن کوچکتر می‌گیرند که دیواره‌ی کاشی نره‌ای از محل لعابدار به پشت صفحه مایل است و اگر دو کاشی را بغل هم قرار بدهیم ملات گچ یـا سـیمان به راحـتی می‌تواند فاصله‌ی دو کاشی را پر کند و به هم بچسباند.
همانطور که در شـرح سرامیک گفته شد به دلیل کاربرد سرامیک و ویژگی‌های مثبت آن کاشی نـره دیـگر جـایگاه گذشته را ندارد و هنرمندان کاشی‌کار ترجیح می‌دهند از سرامیک مرغوبی که با دستان و یا با نظارت دقیق خود در کارگاه‌های سنتی تـولید مـی‌کنند به‌جای کاشی نره در پوشش‌ها و کارهای معقلی استفاده کنند.زیرا سرامیک در عین ظرافت و سبکی،مستحکم اسـت و کـاربرد آن بـه‌مراتب مقرون به صرفه‌تر از کاشی نره است و چون اندازه سرامیک از کاشی نره بزرگتر است سرعت کار هـم بیشتر خواهد بود(کیانی، 1390).
